Er zijn van die dromen die een tijdje blijven sudderen. Dingen waarvan je denkt: ooit. Voor ons was dat meedoen aan de Negenmaandenbeurs. We hadden het al vaker besproken, maar de drempel bleef hoog. Het huren van een eigen kraam is duur, er moet ontzettend veel geregeld worden, en als je het doet, wil je het ook goed doen. Toch bleef het kriebelen. Dus toen Cynthia van Believe Mode ons vroeg of we met een groep zelfstandige ondernemers een grote stand wilden delen, begonnen we serieus na te denken. Het idee was om gezamenlijk één grote plek te huren en die zelf op te splitsen in vier losse stands. Ieder z’n eigen miniwereldje, maar wel samen in de basis. Na een paar nachten slapen besloten we: dit is hét moment. We gaan ervoor!
Samen sterk
Onze oorspronkelijke connectie viel weg toen Cynthia besloot te stoppen met Believe Mode, en daarmee kwam haar plekje in de stand vrij. Dat betekende dat wij plotseling drie nieuwe ‘standburen’ kregen die we nog helemaal niet kenden. Spannend? Ja, zeker. Want je deelt niet alleen een ruimte van 70m² met elkaar, je bouwt hem ook samen op, stemt af, maakt afspraken en bent vier dagen lang elkaars directe buren. Gelukkig klikte het meteen goed. Amanda van Rosini Baby en Kind Design, Inge van Hippe Vlaggelijntjes en Broekiez, en Chester en Patricia van Viloa Baby en Kinderkleding bleken stuk voor stuk lieve, enthousiaste mensen met een warm hart voor hun eigen onderneming én voor de samenwerking. We hielpen elkaar waar nodig, dachten mee over aankleding, deelden gereedschap, tape, verlengsnoeren en natuurlijk veel gezelligheid.
Voorbereiden als een malle
Op zondag 16 februari begon het grote opbouwen. Voor ons de allereerste keer, dus we hadden geen idee wat ons te wachten stond. Gelukkig konden we rekenen op de hulp van een paar lieve vrienden en kennissen – Tom en Harrie – die ons kwamen helpen met sjouwen, timmeren, denken en doen. Roel had thuis al onze stand in 3D uitgetekend, waardoor we precies wisten wat waar moest komen. Dat gaf zoveel rust! We hadden van tevoren een prachtige houten balie gebouwd, een eikenhouten vitrinekast op de kop getikt, en onze eigen producten meegenomen, gevuld met herinneringen van onze kinderen Venna en Riv. Denk aan een herinneringskist met eerste kleertjes, een fotoblok met een glimlach van oor tot oor, of ingevulde babyshowerkaartjes in onze houten bewaarbundels. Alles klopte, al moesten we natuurlijk nog afwachten hoe het in de praktijk zou werken: zou er genoeg loopruimte zijn? Konden mensen overal goed bij? Hoe zat het met kinderwagens? We besloten om het op dag één gewoon aan te kijken en waar nodig bij te sturen.
Op dinsdag 18 februari maakten we alles af. Samen met onze standburen richtten we de kraam verder in. Producten uitstallen, de mooiste herinneringskisten op de goede plaats zetten, decoratie ophangen, prijslijstjes ophangen, flyers neerleggen en natuurlijk: de eucalyptus. Want wie ons kent, weet dat we die takken graag overal in terug laten komen. Ze maken het sfeervol en herkenbaar. Het was zóveel werk dat we geen idee hadden of we iets vergeten waren, maar dat zou de volgende dag wel blijken. We schoven nog wat producten, pasten het licht aan en toen waren we… klaar. Trots, moe, zenuwachtig en vooral: heel benieuwd.
Dag 1 – De aftrap
Woensdag 19 februari: het begon! De eerste dag van de Negenmaandenbeurs. Een relatief korte dag van 10:00 tot 17:00, maar voor ons voelde het als een grote vuurdoop. Zou alles goed gaan? Waren we niks vergeten? Klopte onze opstelling? Al snel kwamen we erachter dat onze beursactie niet goed zichtbaar was vanuit alle hoeken van de stand en dat we op sommige plekken nog prijskaartjes misten. Gelukkig konden we dat thuis diezelfde avond nog aanpassen. Maar wat een dag! Zóveel mensen die langskwamen om te kijken, een praatje te maken, of nieuwsgierig waren naar wat we deden. Sommigen herkenden ons al van Instagram of eerdere bestellingen, anderen maakten voor het eerst kennis met Hout&Herinnering. We kregen ontzettend veel positieve reacties, en ook van andere ondernemers kwamen mooie gesprekken en connecties. Dankzij de hulp van Roos konden we het aan, want op sommige momenten stond de hele stand vol en was het rennen en vliegen. ’s Avonds thuis gingen we meteen aan de slag: de laser aan, printer aan, prijskaartjes maken, extra beursactie-borden uitsnijden, en zelfs nog nieuwe producten bijmaken waar we al doorheen waren. Geen tijd om op adem te komen, maar wél ontzettend dankbaar.
Dag 2 en 3 – Lange dagen, korte nachten
Donderdag en vrijdag waren de lange dagen. Van 10:00 tot 21:30 op de beursvloer staan, en dan nog terug naar huis, spullen klaarzetten en voorbereiden voor de volgende dag. We vroegen ons vooraf echt af of we het fysiek zouden volhouden. Maar eerlijk? Dankzij de hulp van John, Lisa, Sanne en alle anderen met wie we afwisselden, viel het alles mee. We stonden elke dag met vier tot zes mensen in de stand, waardoor je af en toe even kon pauzeren. Even een hapje eten, je benen strekken, of gewoon een rondje lopen en inspiratie opdoen. De sfeer was goed, de gesprekken gezellig, en de tijd vloog voorbij. Vooral na het aanpassen van de beursactie en het toevoegen van extra prijskaartjes liep alles soepel. Iedereen wist wat er te doen stond, klanten konden makkelijk hun vragen stellen en we merkten dat onze stand als geheel echt opviel. Het was intens, maar op de best mogelijke manier.
Dag 4 – En toen was het alweer voorbij
Zaterdag brak aan, de laatste beursdag. Een iets kortere dag, maar zeker niet rustiger. Deze dag viel samen met de Huishoudbeurs, wat je direct merkte aan het publiek. Veel mensen die niet specifiek voor babyproducten kwamen, maar toch nieuwsgierig rondliepen. Dat zorgde voor andere vragen, een andere dynamiek, maar ook weer voor mooie gesprekken. Gelukkig hadden we deze dag wat extra hulp: met z’n zessen stonden we sterk. En dat was ook nodig, want na sluitingstijd begon meteen het grote afbouwen. Alles moest in één keer mee terug naar huis. Op de heenweg hadden we het in delen meegenomen – de meubels in de ene bus, de producten pas later. Nu moest alles in één busje passen. Dat werd dus goed puzzelen. Maar het lukte. Net aan. Helemaal tot de laatste centimeter gevuld, en toen… op naar huis. We sloten af met een welverdiende stop bij de grote gele M. Geen chic diner, maar precies wat we nodig hadden. Moe, hongerig, maar zó blij.
Dankbaar met een hoofdletter D
Als we één woord mogen kiezen dat deze hele ervaring samenvat, dan is het: dankbaarheid. We zijn zó dankbaar voor onze lieve standburen die mee dachten, hielpen, en er samen met ons iets moois van maakten. Voor onze fantastische helpers – Tom, Harrie, Roos, John, Lisa, Sanne, Janieke – zonder wie dit niet mogelijk was geweest. Voor de oppas-oma’s Anja & Anja, die ervoor zorgden dat Venna en Riv in vertrouwde handen waren terwijl wij dit avontuur konden aangaan. En voor iedereen die even langskwam, een praatje maakte, een bestelling plaatste of gewoon nieuwsgierig rondkeek: dank jullie wel.
Wat het ons gebracht heeft
Of de beurs het waard was, kunnen we nu nog niet helemaal zeggen. Onze beursactie was niet zo opvallend als we gehoopt hadden, en directe verkoop is niet de enige graadmeter. Maar wat het ons wél heeft gebracht, zijn nieuwe connecties, ideeën, inspiratie en vooral: het gevoel dat we iets hebben neergezet waar we trots op mogen zijn. Het heeft ons dichter bij andere ondernemers gebracht, dichter bij onze klanten, en dichter bij elkaar als team. En daar draait het uiteindelijk om.
Zou er een volgende keer komen? Grote kans! We hebben al ideeën over wat er beter kan en hoe we het nóg mooier kunnen maken. Maar die plannen houden we nog even voor onszelf. Benieuwd naar hoe onze stand eruitzag? Neem dan zeker even een kijkje bij de foto’sof op onze social media. Wie weet staan we de volgende keer weer voor je klaar met een grote glimlach, een mooie herinnering en een nog mooiere stand.
Veel liefs, Angelique & Roel
Geef een reactie